Voor Paleis Soestdijk interviewde ik in april 2017 vier bevlogen schilders die zijn genomineerd voor de Nationale Portretprijs 2017.
Hendrik Elings
Eerst twijfelde de Friese schilder Hendrik Elings wel of hij het portret zou insturen voor de Nationale Portretprijs 2017; was het portret van zijn vader, een Alzheimerpatiënt, misschien niet te confronterend? Aan de andere kant; er zijn natuurlijk heel veel mensen die direct of indirect met de ziekte te maken hebben, of hebben gehad: “Misschien is het goed als mensen kunnen zien hoe ik er als schilder mee om kon gaan. Het schilderij is zowel een eerbetoon aan mijn vader, als een vorm van rouwverwerking. Ik hoop dat andere mensen er iets in herkennen, en wellicht troost in kunnen vinden.” Lees verder
Suzan Schuttelaar
“Als ik even geen ander werk heb, dan is mijn dochter vaak de pineut en mag zij weer model voor me staan,” vertelt Suzan Schuttelaar. De schilder, die tweemaal Sterren op het Doek won, is nu met het grote portret van haar dochter genomineerd voor De Nederlandse Portretprijs 2017. Lees verder.
Jantien de Boer
Het was wel even spannend voor Jantien de Boer, toen zij twee schilderijen in maart meenam naar Baarn. Daar boog een selectiecommissie zich over ruim honderd portretten. “Als het schilderij van Tobin was afgewezen, had ik dat wel jammer gevonden,” vertelt De Boer. “Het is dan toch alsof je kind wordt afgewezen. Letterlijk, want het is een portret van mijn jongste zoon, maar ook in figuurlijke zin voelt een kunstwerk als je kindje.” Lees verder.
Scott E. Bartner
Scott E. Bartner kwam de toneelspeler tegen toen hij op vakantie was in Málaga. “In een café zag ik een jongeman met doordringende ogen. Hij leek wel een negentiende-eeuwse dichter hoe hij daar langzaam aan zijn espresso nipte. Ik zag het portret al in mijn hoofd, lang voordat ik een kwast oppakte. De manier waarop het licht op zijn gezicht viel, de vlakverdeling op zijn voorhoofd – ik kon de penseelstreken al voor me zien. Belangrijker nog waren zijn donkere, bruine ogen en hoe ze je beoordeelden. Dat was wat ik over wilde brengen. Hij stond me hoffelijk toe om een foto te maken. Ik denk dat hij genoot van de aandacht.” Lees verder